Groepsaanbod: Informeren en ondersteunen van familie en naasten van iemand die worstelt met verslaving

We zien mensen hier soms zo aarzelend en hopeloos binnenkomen, met de handen in het haar en vaak met een berg schaamte. Mijn collega Shanna en ik proberen écht in te zetten op veiligheid, zodat mensen het gewicht van die schaamte kunnen laten vallen en kunnen ontdekken dat ze niet alleen aan het worstelen zijn. Zo zien we vaak mooie verbinding ontstaan tussen familieleden van verschillende systemen waardoor erkenning en gedragenheid wordt gevoeld. Daarnaast mixen wij ook systemen die pas aan de start van een proces staan met systemen die reeds een ganse weg aflegden. Hierdoor wordt uitwisseling gestimuleerd, er wordt geleerd van elkaar maar ook veel hoop en nieuwe perspectieven geboden. Telkens we een groepsreeks afronden, ervaren wij ook zelf veel voldoening. We hebben niet de intentie om mensen volledig op de rails te zetten of tot nuchterschap te brengen, maar wel om het geloof in zichzelf en hun herstelproces (terug) aan te moedigen en samen met de naasten te zoeken of zij hierin een rol kunnen nemen en welke ondersteuning zij daartoe nodig hebben.

Als psychiatrisch verpleegkundige bij de therapiegroep voor mensen met middelenmisbruik en hun familie, zie ik wekelijks hoe waardevol het is om zowel cliënten als hun naasten samen te begeleiden. Verslaving raakt niet alleen de persoon zelf, maar heeft een diepe impact op het hele gezin. Tijdens onze sessies creëren we een veilige ruimte waar open communicatie mogelijk is. Samen met de afdelingspsycholoog bieden we thematische sessies aan die helpen om inzicht te krijgen in verslaving, gewoontes te doorbreken en herval te voorkomen. Het mooiste aspect van deze groep is de erkenning en steun die zowel familieleden als cliënten bij elkaar vinden. Een van de krachtigste momenten die me is bijgebleven, was toen een deelnemer na een sessie over vertrouwen aangaf: "Voor het eerst in lange tijd voelde ik dat mijn familie mee was in en dat we niet langer tegenover elkaar stonden, maar naast elkaar." Dat is precies waarom deze groep zo belangrijk is: ze helpt om de kloof te dichten tussen patiënt en omgeving, en werkt aan duurzame verandering. Het proces is niet eenvoudig, maar het geeft hoop. En hoop is de eerste stap naar herstel.

Toen mijn partner besliste om hulp te zoeken voor zijn verslaving, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Ik voelde me uitgeput, boos, maar tegelijk hoopvol. Toch bleef ik met zoveel vragen zitten: Hoe ga ik hiermee om? Kan ik hem nog vertrouwen? Wat als hij hervalt? De therapiegroep heeft mij niet alleen antwoorden, maar vooral begrip en steun gegeven. Tijdens de sessies merkte ik dat ik niet de enige ben die hiermee worstelt. Andere familieleden herkenden mijn gevoelens en zorgen, en dat gaf me een enorme opluchting. Ook leerde ik beter begrijpen wat verslaving met iemand doet, en hoe ik mijn partner kan ondersteunen zonder mezelf te verliezen. Het mooiste moment voor mij was toen mijn partner in de sessie over vertrouwen aangaf dat hij begreep hoeveel pijn zijn verslaving mij had gedaan. Voor het eerst in lange tijd voelden we weer verbinding. Deze groep heeft ons geholpen om stap voor stap opnieuw samen vooruit te kijken. Ik weet dat er geen magische oplossing is, maar ik voel me sterker. En dat is al een wereld van verschil.